Artikel: Coaching: voor moedige cliënten of voor angstige cliënten?
Vorige week was ik op uitnodiging van mijn collega
Marjo van Ekelenburg aanwezig bij de presentatie van het boekje 'Moed verzamelen - essays en gesprekken over moed en bemoediging'. Dit is een product van
ABC Business Coaches, een collectief van executive coaches waarvan zij deel uit maakt. Zij hielden vijftien interviews met bekende en minder bekende Nederlanders over moed en bemoediging. Een inspirerende middag.
Ergens in het programma werd aan de aanwezigen de vraag gesteld of zij zichzelf moedig zouden noemen. Een interessante vraag, door een kleine helft van de zaal bevestigend beantwoord. Wat zou u denken? Gevoelens die bij mij naar boven kwamen waren bijvoorbeeld dat ik mijzelf dat predikaat graag zou toekennen. Iedereen wil toch graag voor moedig doorgaan? Een ander stemmetje maande me tot bescheidenheid: van echte moed is toch bij hele andere dingen sprake als bij wat ik doe of gedaan heb? Maar ja, zo ging mijn innerlijke gesprek verder, ik kan toch wel een paar dingen bedenken waarvoor ik echt moed heb moeten verzamelen.
Het programma ging verder. Er kwamen allerlei eigenschappen langs die min of meer met het hoofdonderwerp te maken hebben: vertrouwen, kwetsbaarheid, verantwoordelijkheid, angst. Allemaal eigenschappen waar je intuïtief een reactie bij hebt. De ene eigenschap liever niet (angst, kwetsbaarheid) en de andere graag (vertrouwen, verantwoordelijkheid). Mijn gedachten bleven in de afgelopen dagen af en toe hangen op 'angst' en natuurlijk op 'moed'.
Hoe zit het met die twee en hoe zit het met die twee bij mijn cliënten? Ik merk dat veel mensen beide begrippen op de één of andere manier verbinden met coaching. Als je voldoende moed hebt heb je geen coach nodig, dan los je je eigen problemen op en zorgt zelf dat je komt waar je wezen wil. Als je angstig bent, iets niet kan of ergens tegenop ziet, ja dan kan ik begrijpen dat je behoefte hebt aan een coach. Op die manier lijkt het wel of het gescheiden begrippen, met gescheiden groepen mensen zijn.
Zowel voor mijzelf, als in mijn werk als executive coach ervaar ik iets heel anders. Moed en angst, angst en moed, ze horen bij elkaar. Eén van de inleiders tijdens de boekpresentatie was Kees Schuyt, oud-hoogleraar rechtssociologie. Hij heeft als moedig bekend staande verzetsmensen bestudeerd en gesproken en deze gaven aan voor en tijdens hun moedige daden nadrukkelijk bang te zijn geweest. Moed en bang zijn gecombineerd. Schuyt wees mij en passant nog op een voorbeeld van moed: de protestrede van Prof.Dr. Cleveringa als Decaan van de Juridische Faculteit van de Rijksuniversiteit Leiden op 26 november 1940 naar aanleiding van het ontslag van Prof.Mr. Meijers als hoogleraar door de Duitsers. Deze rede werd kort geleden uitgeroepen tot
'Beste Speech van Nederland'.
En dan herken ik het weer. Moed gaat over bang zijn en toch doorgaan, iets aangaan, het onder ogen zien. Niet verdoven, niet duiken en je niet door de angst laten bezetten. Verbinding zoeken met anderen, je laten bemoedigen en de stappen zetten die nodig zijn. Voor jezelf of voor anderen. En die combinatie herken ik geregeld bij mijn cliënten. Als we er in slagen om een goede samenwerkingsrelatie op te bouwen, brengen ze geleidelijk steeds meer in wat hen bezighoudt, hindert of belemmert. En durf ik steeds helderder te zeggen wat mij opvalt. Ze brengen de moed op om het op tafel te leggen en samen brengen we de moed op om er doorheen te werken om beter, effectiever of vitaler te worden.
.jpg)